قسمت سوم: ماجرای تصاحب زمین های اعراب فلسیطن چه بود؟ – چرا عبد البهاء پیش بینی می کرد بزودی دولت یهودی در فلسطین برقرار می شود؟

در این میان، برخی دیگر از مکتوبات عبد البهاء گویای بشارت های او به آینده ی نیکوی یهودیان در سرزمین فلسطین (ارض موعود)، آن هم در زمانی نزدیک است. وی در یکی از آن مکتوب ها این گونه گفته:

هو الله

ای پروردگار! در کتب و صحف، به واسطه ی انبیاء، اخبار فرموده ای و اسرائیل را بشارت داده ای و نوید بخشیده ای که روزی می آید اسرائیل نومید امیدوار گردد و اسیر ذلت کبری عزت ابدیه یابد [و] آن قوم پریشان در ظل رب الجنود در ارض مقدسه سر و سامان یابند و مبغوضان محبوب جهانیان شوند.

حال، ستایش تو را که روز آن آسایش آمد و اسباب سرور و شادمانی حاصل شد. اسرائیل عن قریب جلیل گردد و این پریشانی به جمع مبدل شود. شمس حقیقت طلوع نمود و پرتو هدایت بر اسرائیل زد تا از راه های دور با نهایت سرور به ارض مقدس ورود یابند.

ای پروردگار! وعده ی خویش آشکار کن و سلاله ی حضرت خلیل را بزرگوار فرما! تویی مقتدر و توانا و تویی بینا و شنوا و دانا. ع ع²⁴

گفتاری از او نیز در راستای مکتوب بالاست:

اینجا فلسطین است. اراضی مقدسه است. عن قریب، قوم یهود به این اراضی بازگشت خواهند نمود. سلطنت داودی و حشمت سلیمانی خواهند یافت. این از مواعید صریحه ی الاهیه است و شک و تردیدی ندارد. قوم یهود عزیز می شود. در ظل امر وارد می شود و تمام این اراضی بایر آباد و دایر خواهد شد. تمام پراکندگان یهود جمع می شوند و این اراضی مرکز صنایع و بدایع خواهد شد. آبادی و پرجمعیت می شود و تردیدی در آن نیست. مقام اعلی به بهترین طرزی ساخته خواهد شد. دعا و مناجات انبیای الاهی به هدر نمی رود و وعده های الاهی تماماً تحقق خواهد یافت. اسارت و دربه دری و پراکندگی یهود مبدل به عزت ظاهری آنها می شود. حتی به حسب ظاهر ظاهر عزیز خواهند شد. جمال مبارک درباره ی قوم اسرائیل دعا فرمودند؛ در مناجاتی که تقریباً پنجاه سال قبل نازل شده، می فرمایند: «إلهی! اجعل بنی إسرائیل الذلیل عزیزاً و اجمع شملهم فی الأرض المقدسه!» البته این مواعید الاهیه تحقق خواهد یافت و در آن تردیدی نیست. شما بروید و این اراضی مقدسه را در نهایت خضوع و خشوع و تبتل و تضرع زیارت نمایید!²⁵

نگاه مورخ یهودی به بشارت های عباس افندی (حدود ۱۳۳۵ ق.)

طبیعی است که در نگاه بهائیان، این خطاب ها حالتی الاهی و پیش گویانه داشتند اما در نگاه یهودیان، سبب صدور آنها، آگاهی عباس افندی از رخدادهای سیاسی آن زمان بود. به روایت مورخ سرشناس یهودی، حبیب لوی:

از سال ۱۸۸۲ [م.]، مهاجرت یهودیان اروپای شرقی به فلسطین شروع گردیده بود. قیام لئون پینسکر از ۱۸۸۳ و نوشتن کتابی برای آزادی یهود و رجعت یهودیان به فلسطین و توجه روچیلد برای خریداری زمین و تقویت مالی یهودیان برای مهاجرت به فلسطین و پیش آمدن قضیه ی دریفوس و نوشتن کتاب دولت یهود و تشکیل کنگره ی صیونیست و بعداً ملاقات های هرتسل از امپراطوران آلمان، عثمانی، ایطالی و نخست وزیر روسیه و تأسیس قصبات یهودی نشین در فلسطین، تمام، عواملی بودند که هر ناظری را متقاعد می ساخت که دوره ی قیام مردگان یهود فرا رسیده است. ²⁶ از این لحاظ، عبدالبهاء [د. ۱۹۲۱ م.] ـ که از جریان سیاسی روز بااطلاع و ساکن فلسطین بود ـ در همان زمان و در خلال آن مدتی که یهودیان به فعالیت پرداخته بودند، الواحی صادر نموده و از این که به زودی یهودیان به آزادی و ترقیات شگرفی نایل خواهند آمد صحبت می کرد.²⁷